سلام دوست جونیای گل و مهربونم.
یه خسته نباشید تپل بابت سرو کله زدن محبت کردن لوس کردن تربیت کردن بر خود مسلط بودن گاهی عصبانی شدن ولی هیچی نگفتن گاهی حالت گریه داشتن ولی اشک نریختن گاهی به شدت نیازمند خواب بودن و نخوابیدن سر کار رفتن یا کار خونه کردن قصه گفتن بازی کردن و بیش از همه عشق کردن و حال کردن و روزگار به خوبی سپری کردن با نینی های نازنازیتون نه نازنازیمون.
مامانی هاهمگیمون شنیدیم و خوندیم که باید با بچه ها از همین الان تمرین کرد و یاد داد.منظورم خوندن و نوشتن نیست.راستشو بخواین نمیدونم منظورم چیه.اگه بخوام از یه روز ایدا صحبت کنم اینکه صبح با هم بیدار میشیم باهم صبحونه میخوریم یه کم لگو بازی توپ بازی میکنیم. بیشتر کشو هایی رو که دوست داره خالی کنه و میچینیم.گاهی با اسباب بازیهاش میخوام حیوونا و میوهها رو یادش بدم ولی توجه نمیکنه .نمیدونم طبیعیه یا نه.اعضای بدنشو با هم تمرین میکنیم ولی هیچی از رو برنامه نیست.همه چیز بازیه تا اموزش.کاش میشد با کمک هم یه برنامه ای چیزی برای بچه ها بریزیم ولی احتمالش خیلی کمه .کلن نظرتون راجع به برنامه و بازی هدفمند چیه؟
ببخشید که انقدر بد نوشتم اخه در وضعیت بدی هستم .ایدا خانوم بیدار و مشغول شیطونی هستش و من همش حواسم به اینکه به جایی نخوره بچم.مرسی از شما دوستای خوب. یه عالمه بوس تقدیم به شما و نینیهای ماهتون
